Dita e nëntë

Li Conchi 28. Një vilë. Një në mesin e 40 copëve për të cilat A & A tërë kohën thoshin që nga fotografitë në internet kanë diçka snobeske në shikimi virtual. Prej arkitekturës përmes tarracës e deri tek pishina. Snobe këndej e snobe andej- të dyja janë të impresionuara nga “rregulli” pothuajse gjerman kundruall “kaosit” italian të vilave në Via Belvedere. Pa folur për televizor, Wlan, pishinë…

Dhe kjo dmth. që sot kanë dhe kemi ditën më të bukur të pushimeve. Mbase edhe pse jemi në një ambient i cili është si në shtëpi- për të qenë edhe më preciz- edhe më mirë se në shtëpi. Kjo po që është Itali. Jo nuk është itali. Është ishulli i madh i rrethuar nga ujërat e kaltërta dhe pastra ku flitet një italishte që as italianët s’e kuptojnë: sardezët janë sardezë.

Dhe pas Costa Rei kanë edhe plazhin tjetër- sipas foreve të internetit më të mirë në Europë- plazhin Cala Sinzias. Del të jetë një plazh i mirë- por për këtë i mbushur me më shumë njerëz- pazakonshmërisht më shumë sesa Costa Rei apo tjerat- me të ri. Të jetë kjo arsyeja pse interneti e shtyen këtë plazh të jetë kaq i lavdëruar? Sepse pos faktit që është një Gji- dhe ka shumë rini… edhe aq shumë nuk dallon nga plazhet tjera. Apo të jetë që është rinia… ajo që tashmë e kam kaluar dhe nuk e ndjej më veten pjesë të këtyre brezave që jetën e shohin përpara dhe janë në shijimin e yjeve në zenite.

Kjo po që është një mbrëmje: ta shohësh në Itali (megjithatë tashti Sardenja është Itali!) sesi shqiptarja nga Kosova Majlinda Kelmendi mundi Odetta-n dhe mori Medaljen e Artë në Rio… Po që është gëzim. Të jetë kjo klithja e vetme në brigjet e ishullit sardez për fitoren e Majlindës? Mbase.