Ditë e efektit Tarantino.
Gjynah që s’ka borë.
Ngjyrat edhe do ta veshnin vibrimin e pamjeve në ndërdije.
Dhe dialogjeve.
Sidomos dialogjeve të shkrimtarit Tarantino.
Si ky:
John Ruth: “Askush nuk po thotë që puna duhet të jetë vetëm e lehtë”
Major Marquis Warren: “Por askush nuk po thotë se do të duhej të jetë e rëndë”.
Kino. Quentin Tarantino. Hatefule 8. Në origjinal me titrime. Ngjyrat: bardhë- bora; bojë gri- shtëpizat në malet e thella pranë Red Rock: dhe gjaku- gjaku, gjaku, gjaku. Gjak tjetër nga Pulp, nga Reservoir.
Një Tarantino me një përrallë të përgjakshme amerikane. Arkaizëm me gjuhë. Primitivizëm me armë. Dramë në skenë. Krim në mister.
Një Tarantino që gjithmonë e përsërit veten. Dhe tejkalon vetveten.
Një Tarantino që të merr nga kjo botë dhe të mbërthen në botën e tregimeve të tij. Të kaluarën. Tashmen. Dhe ardhmen.
I papërsëritshëm. Për tre orë e gjysmë njeriu është Tarantino!